Το Χριστιανοδημοκρατικό κόμμα (CDU) θα συνεδριάσει το ερχόμενο Σάββατο στο Αμβούργο προκειμένου να αναδείξει τον διάδοχο της Angela Merkel στην ηγεσία του κόμματος. Η εκλογή θα έχει βαρύτατες συνέπειες που ξεπερνούν το μέλλον του CDU.
Οι υποψήφιοι είναι τρεις:
Η Annegret Kramp-Karrenbauer, Γενική Γραμματέας του CDU και πρώην Πρωθυπουργός του κρατιδίου του Saarland.
Αποτελεί την επιλογή της Merkel για την ηγεσία του κόμματος λόγω των κοινών τους απόψεων και πεποιθήσεων. Η ίδια -επικοινωνιακά τουλάχιστον- προωθεί ένα διαφορετικό μοντέλο ηγεσίας με τις προτάσεις να περνούν από εσωκομματικές διαβουλεύσεις, πριν εφαρμοστούν από την κυβέρνηση. Ωστόσο, δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις πως θα διαφοροποιήσει ουσιαστικά τη θέση της από εκείνη της Καγκελαρίου. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως αποκαλείται -περιπαικτικά- mini-Merkel.
Η κοινωνική -κεντρώα- πτέρυγα του CDU υποστηρίζει την υποψηφιότητα της. Το ίδιο κι η ομάδα των Χριστιανοδημοκρατών εργατών, που λειτουργεί ως αντίβαρο στα εργατικά συνδικάτα, που στηρίζουν το Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα (SPD). Ο Υπουργός Οικονομικών και στενός συνεργάτης της Καγκελαρίου, Peter Altmaier, εξέφρασε από νωρίς τη στήριξη του για την υποψηφιότητα της Kramp.
Το βασικό επιχείρημα είναι πως η Kramp θα μπορούσε να συσπειρώσει το κόμμα, σε αντίθεση με τους συν-υποψηφίους της, που θα προκαλούσαν ισχυρότερη εσωτερική πόλωση και κατ’ επέκταση περαιτέρω αποδυνάμωση του κόμματος, αλλά και να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του κέντρου.
Ο δεύτερος υποψήφιος είναι ο Friedrich Merz πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (1989-1994), μέλος του γερμανικού Κοινοβουλίου με το CDU (1994-2009) και Πρόεδρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας (2000-2002). Το 2009 αποσύρθηκε, επιλέγοντας να μη συμμετάσχει στις εκλογές. Επέστρεψε στην ενεργό πολιτική δράση, θέτοντας υποψηφιότητα για την αρχηγία του CDU.
Κατά την απουσία του από τη δημόσια σφαίρα απασχολήθηκε εκ νέου -με μεγάλη επιτυχία- ως δικηγόρος επιχειρηματικών κολοσσών, οικοδομώντας ένα ισχυρό δίκτυο γνωριμιών και μια προσωπική περιουσία πολλών εκατομμυρίων.
Ο Merz συγκαταλεγόταν μεταξύ των κορυφαίων εσωκομματικών αντιπάλων της Καγκελαρίου. Η σύγκρουση του μαζί της είχε ως αποτέλεσμα την παραίτησή του το 2002 από τη θέση του Προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU.
Οι απόψεις κι οι πεποιθήσεις του είναι βαθιά συντηρητικές και διαμετρικά αντίθετες από εκείνες της Angela Merkel. Ταυτίζονται, ωστόσο, με αυτές κορυφαίων πολιτικών προσωπικοτήτων της συντηρητικής πτέρυγας του CDU, όπως του Προέδρου της Βουλής, Wolfgang Schaeuble, ο οποίος στήριξε δημόσια την υποψηφιότητά του.
Το βασικό επιχείρημα εδώ είναι πως μια επανασυντηρικοποιήση του CDU υπό τον Merz θα προσελκύσει ψηφοφόρους, που σήμερα στηρίζουν την άκρα δεξιά και το εθνικιστικό AFD. Παράλληλα, λόγω της καριέρας του στον επιχειρηματικό κόσμο έχει τη στήριξη της επιχειρηματικής πτέρυγας του κόμματος.
Τέλος, τρίτος υποψήφιος είναι ο Jens Spahn, Υπουργός Υγείας και πρώην Υφυπουργός Οικονομικών.
Συνολικά, η Merkel είναι ήδη αποδυναμωμένη κι αυτό φάνηκε έντονα στα αποτελέσματα των εκλογών στη Bavaria και στο Hesse, καθώς και στην αιφνιδιαστική ήττα του προστατευόμενού της, Volker Kauder, από τον Ralph Brinkhaus για την προεδρία της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU.
Μια νίκη του Merz θα έφερνε τη Merkel σε αδιέξοδο, καθιστώντας αδύνατη την ολοκλήρωση της τρέχουσας θητείας της, αφού θα ήταν αντιμέτωπη με εχθρικές φιγούρες τόσο στη Βουλή όσο και στην ηγεσία του κόμματος. Μια απρόοπτη παραίτηση Merkel θα προκαλούσε ισχυρούς κραδασμούς σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, που διανύει μια περίοδο αναδιοργάνωσης. Αντιθέτως, μια νίκη της Kramp θα της διασφάλιζε μεγαλύτερη ευελιξία κινήσεων, δεδομένης της στήριξης (της ηγεσίας) του κόμματος.
Αναλυτές εκτιμούν, ακόμα, πως μια νίκη του Friedrich Merz ή του Jens Spahn θα μπορούσε να προκαλέσει τη διάλυση της συνεργασίας με το κόμμα των Σοσιαλδημοκρατών (SPD), πυροδοτώντας πρόωρες εθνικές εκλογές μέσα στο 2019.
Παρά τις δημοσκοπήσεις, που εμφανίζουν την Kramp να ηγείται με 48%, τον Mertz να ακολουθεί με 35% και τον Spahn να συγκεντρώνει μόλις 2% οι 1001 σύνεδροι του CDU εμφανίζονται ακόμη και τώρα σε μεγάλο βαθμό αναποφάσιστοι.
Μάριος-Ανέστης Καϊτάζης
Chambers, M. (2018) “Germany’s Schaeuble gives valuable backing to old Merkel rival to head party” Reuters, 5 Δεκεμβρίου. Διαθέσιμο στο: https://www.reuters.com/article/us-germany-politics-cdu/germanys-schaeuble-gives-valuable-backing-to-old-merkel-rival-to-head-party-idUSKBN1O41AT (Ανακτήθηκε 6/12/2018)
Delamaide, D. (2018) “The man who would be chancellor: Merz’s delayed political comeback” Handelsblatt, 2 Νοεμβρίου. Διαθέσιμο στο: https://www.handelsblatt.com/today/politics/long-march-the-man-who-would-be-chancellor-merzs-delayed-political-comeback/23583798.html?ticket=ST-2598973-WIhgTIxrxXFXdOkWNfcj-ap1 (Ανακτήθηκε 6/12/2018)
Delhaes, D. (2018) “Merkel’s party split between two contrasting candidates”Handelsblatt, 6 Δεκεμβρίου. Διαθέσιμο στο: https://www.handelsblatt.com/today/politics/merz-vs-akk-merkels-party-split-between-two-contrasting-candidates-/23726910.html (Ανακτήθηκε 6/12/18)
Van Esch, F. & Steenland, R. (2018) “CDU election – Merkel’s big gamble or master move?” EuObserver, 6 Δεκεμβρίου. Διαθέσιμο στο: https://euobserver.com/political/143573 (Ανακτήθηκε 6/12/2018)
Αρχική δημοσίευση φωτογραφίας σε: https://www.handelsblatt.com/today/politics/merz-vs-akk-merkels-party-split-between-two-contrasting-candidates-/23726910.html?ticket=ST-2688753-qbbTeerbqCbNGsScsLAp-ap1
*Δήλωση αποποίησης πνευματικών δικαιωμάτων της φωτογραφίας βάσει του άρθρου 25 «χρήση για λόγους ενημέρωσης» του Ν. 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων
Analyze That Online 