Του Abdulrahman al-Rashed
Περίπου μισό εκατομμύριο Αράβων πολέμησαν κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος τερματίστηκε πριν από 100 χρόνια. Οι Άραβες πολέμησαν και με τα δύο στρατόπεδα. Άραβες στρατιώτες πολέμησαν και πέθαναν από το Σουδάν μέχρι τον Λεβάντε και το Μαρόκο. Κάποιοι μάλιστα μεταφέρθηκαν μέσω πλοίων στην Ευρώπη για να εξυπηρετήσουν τα μαχόμενα μέρη.
Οι Οθωμανοί Τούρκοι χρησιμοποίησαν περίπου 300.000 Άραβες στους στρατούς τους για να πολεμήσουν με την Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία και την Σερβία, τις λεγόμενες Κεντρικές Δυνάμεις, εναντίον της Βρετανίας, της Γαλλίας, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Ρωσίας, της Κίνας και άλλων Συμμάχων. Οι περισσότερες μάχες επικεντρώνονταν στην Ευρώπη και οι περισσότεροι από τους νεκρούς, των οποίων ο αριθμός έφτασε τα 10 εκατομμύρια, ήταν επίσης στην Ευρώπη. Η καταστροφή, ωστόσο, άγγιξε το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου συμπεριλαμβανομένων των Αραβικών χωρών.
Η απληστία της εξουσίας, η ψευδαίσθηση της επέκτασης και η εμφάνιση του ακραίου ευρωπαϊκού εθνικισμού ήταν οι λόγοι που βρίσκονταν πίσω από τον πόλεμο.
Όσον αφορά στους Άραβες, δεν είχαν κανέναν λόγο να συμμετέχουν στον πόλεμο, εκτός από τους Άραβες που βρίσκονταν σε χώρες υπό την Οθωμανική κατοχή και που υπέφεραν από τους «ταπεινωτικούς φόρους» και την κακοδιαχείριση, ιδιαίτερα κατά την περίοδο που η τουρκική κατοχή ήταν υποανάπτυκτη και αδύναμη και δεν συμβάδιζε με την πρόοδο της βιομηχανίας που παρατηρήθηκε σε χώρες-αποικίες της Ευρώπης. Ως αποτέλεσμα, οι αραβικές χώρες που βρίσκονταν υπό οθωμανική κυριαρχία έγιναν φτωχές σε αντίθεση με τις χώρες στις οποίες κυριαρχούσαν η Βρετανική ή η Γαλλική Αυτοκρατορία.
Κατά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η ίδια η Τουρκία έγινε το πρώτο θύμα και ο στόχος των νικητριών χωρών που ήθελαν να κυριεύσουν σε εκείνη και όχι στις Αραβικές της αποικίες. Η Ρωσία, η Ελλάδα, η Βρετανία και η Γαλλία είχαν ως στόχο την Τουρκία. Ωστόσο, εμφανίστηκε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ και κατάφερε να διαχειριστεί τις μάχες και να σώσει το μεγαλύτερο μέρος της Τουρκικής Ανατολίας. Αυτό ήταν που ανέδειξε τον Ατατούρκ ως την μεγαλύτερη προσωπικότητα της σύγχρονης Τουρκίας, πέρα από το νεωτεριστικό και βιομηχανικό του έργο.
Η Συμφωνία Sykes-Picot
Η διαχείριση της αραβικής περιοχής μεταφέρθηκε στους Ευρωπαίους αποίκους που κέρδισαν τον πόλεμο. Η Συμφωνία Sykes-Picot που επετεύχθη πριν από τον Πόλεμο δεν είχε καμία σχέση με τα αποτελέσματα αυτού, παρόλο που το αντίθετο είναι κοινώς γνωστό στην ιστορία. Η διαίρεση της περιοχής προήλθε από την νίκη έναντι του Τούρκου αποικιστή και την επιτυχία στις αποικίες του.
Ούτε οι νικητές αλλά ούτε οι ηττημένοι έμαθαν κάτι από τα μαθήματα που τους έδωσε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η εθνικιστική ιδεολογία που κυριάρχησε στην Ευρώπη είχε έναν πολύ σημαντικό ρόλο στο να τραφεί η εχθρότητα και να προωθηθούν τα γεγονότα που οδήγησαν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κατά την διάρκεια του οποίου έχασαν τη ζωή τους περισσότεροι από 60 εκατομμύρια άνθρωποι.
Τα μαθήματα των μεγάλων πολέμων συχνά ξεχνιούνται και ό,τι μένει από αυτούς είναι τα στρατιωτικά ακαδημαϊκά έγγραφα σχετικά με το πώς να μετριαστούν οι απώλειες και να επιτευχθούν νίκες. Η Ευρώπη, που ήταν ο υπαίτιος πίσω από τους δύο Παγκόσμιους Πολέμους, ήταν ο χαμένος και τελικά αποδέχτηκε τις έννοιες της ελεύθερης αγοράς έναντι της πολιτικής του αποικισμού που είχε ως κίνητρο την εξασφάλιση πρώτων υλών και την εγγύηση ύπαρξης αγορών για τα ευρωπαϊκά προϊόντα, καθώς η αγορά ενός βαρελιού πετρελαίου έναντι ενός δολαρίου δεν αποτελεί καθόλου καλύτερη επιλογή από την αγορά ενός βαρελιού πετρελαίου για 100 δολάρια επειδή αυτό οδηγεί σε συνέχιση των (δια)μαχών. Χώρες όπως η Νότια Κορέα ή η Σουηδία επηρέασαν τις παγκόσμιες αγορές χωρίς να στείλουν ούτε έναν στρατιώτη εκτός των δικών τους συνόρων.
Η εκατοστή επέτειος από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία ο κόσμος αντιμετωπίζει περισσότερες κρίσεις, ως αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ των ρωσικών και των αμερικανικών δυνάμεων και εν μέσω των ολοένα και περισσότερων υποψιών και φόβων εξαιτίας της επέκτασης του κινεζικού δράκου πέραν των εδαφών του και εν μέσω ενδείξεων διαχωρισμών μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία βασιζόταν στην έννοια της ακύρωσης του εθνικισμού των κρατών της και στην έννοια της περιφερειακής ενότητας. Οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι τελείωσαν, αλλά δεν πέθαναν.
Επιμέλεια-απόδοση κειμένου: Σοφία Κολτζή
Αρχική δημοσίευση: Al-Rashed A. (2018) “World faces continued crises as it observes World War I centenary”, Al Arabiya English, 14 Νοεμβρίου. Διαθέσιμο στο: https://english.alarabiya.net/en/views/2018/11/14/Arabs-in-World-War-I.html (Ανακτήθηκε 14 Νοεμβρίου 2018)
Αρχική δημοσίευση φωτογραφίας: http://multimedia.scmp.com/ww1-china/
*Δήλωση αποποίησης πνευματικών δικαιωμάτων της φωτογραφίας βάσει του άρθρου 25 «χρήση για λόγους ενημέρωσης» του Ν. 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων
Analyze That Online 