Του Jonathan Cook
Από την ανάληψη της προεδρίας από τον Donald Trump, το ισραηλινό λόμπι έχει κινητοποιήσει τέσσερα ακόμα ισχυρά λόμπι: των Ευαγγελικών Χριστιανών, των εναλλακτικών δεξιών, της στρατιωτικής βιομηχανίας και της Σαουδικής Αραβίας.
Οι πρόσφατες ενέργειες της κυβέρνησης Trump αναφορικά με την αραβο-ισραηλινή σύγκρουση διαλύουν φυσικά κάθε αμφιβολία για την τεράστια και τρομακτική δύναμη του ισραηλινού λόμπι στην Ουάσινγκτον.
Υπό τον Donald Trump, το ισραηλινό λόμπι έχει δείξει την άνευ προηγουμένου επιρροή του -ακόμα και για τα συνηθισμένα του δεδομένα- και την επιδεικτική του περιφρόνηση για τα προφανή αμερικανικά συμφέροντα.
Αρχικά, ήταν η μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας στην Ιερουσαλήμ, η οποία δεν έγινε διακριτικά, αλλά στην 70η επέτειο της πιο ευαίσθητης μέρας για το παλαιστινιακό ημερολόγιο, της Nabka[1]. Την ημέρα μνήμης της Μεγάλης Εξόδου των Παλαιστινίων από την πατρίδα τους το 1948.
Με τη μεταφορά της πρεσβείας, ο Donald Trump έδωσε τις επίσημες ευλογίες των Ηνωμένων Πολιτειών για τη διάλυση της 25ετούς ειρηνευτικής διαδικασίας[2] κι επιλέγοντας την ημέρα της Nabka επέλεξε να τρίψει στα μούτρα των Παλαιστινίων -και κατ’ επέκταση του Αραβικού Κόσμου- την αποτυχία τους.
Έπειτα, ο Λευκός Οίκος συνδύασε την προσβολή με επαίνους για τους Ισραηλινούς σκοπευτές, που σφάγιασαν δεκάδες άοπλους Παλαιστίνιους, οι οποίοι διαδήλωναν περιμετρικά του φράκτη στη Λωρίδα της Γάζας την ίδια μέρα. Πρόκειται για μια σειρά από δηλώσεις του Λευκού Οίκου, που θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί από τον ίδιο τον ακροδεξιό Πρωθυπουργό του Ισραήλ, Benjamin Netanyahu.
Στα Ηνωμένα Έθνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες εμπόδισαν μια απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας, που έκανε έκκληση για περαιτέρω έρευνα της σφαγής. Την ίδια στιγμή η Εκπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών, Nikki Haley, απευθυνόμενη προς τους συναδέλφους της δήλωνε: «Καμία χώρα σε αυτή την αίθουσα δε θα είχε συμπεριφερθεί με μεγαλύτερη αυτοσυγκράτηση από αυτή που επέδειξε το Ισραήλ».
Καμία από αυτές τις ενέργειες δεν εξυπηρετούσε κανένα προφανές αμερικανικό συμφέρον, όπως άλλωστε κι η απόφαση του Donald Trump να απαξιώσει τη συμφωνία του 2015 για τα πυρηνικά του Ιράν, που δαιμονοποιείται συστηματικά από την ισραηλινή κυβέρνηση έκτοτε.
Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Αυτές οι ενέργειες επιφέρουν το ρίσκο μιας εμπρηστικής κλιμάκωσης, που αγγίζει το όριο ενός περιφερειακού πολέμου. Ενός πολέμου, που θα μπορούσε πολύ γρήγορα να συμπαρασύρει τις Μεγάλες Δυνάμεις ή και να προκαλέσει νέα τρομοκρατικά χτυπήματα σε αμερικανικό έδαφος.
Το τείχος της σιωπής
Αξίζει να σημειωθεί πως δύο δεκαετίες πριν ήταν αδιανόητη ακόμα κι η αναφορά στην ύπαρξη του ισραηλινού λόμπι στην Ουάσιγκτον χωρίς να χαρακτηριστείς αντι-Σημίτης.
Παραδόξως, οι υποστηρικτές του Ισραήλ έκαναν χρήση της ίδιας δύναμης, της οποίας αρνούνταν την ύπαρξη, εξαναγκάζοντας όσους ασκούσαν κριτική να υποταχθούν, εμμένοντας στο αφήγημα πως οι αναφορές σε ισραηλινό λόμπι βασίζονται σε αντι-σημιτικά σχήματα της εβραϊκής δύναμης.
Το τείχος της σιωπής διερράγη μόλις το 2006 με την έκδοση ενός δοκιμίου, που αργότερα έγινε βιβλίο -με μεγάλη επιρροή- από δυο εξέχοντες Αμερικανούς ακαδημαϊκούς τον John Mearsheimer και τον Stepthen Walt.
Σε μια εντυπωσιακή επίδειξη ισχύος το ισραηλινό λόμπι, που έβλεπε το φως της δημοσιότητας, εμπόδισε τους δύο ακαδημαϊκούς να βρουν εκδοτικό οίκο για το βιβλίο τους στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το δοκίμιο τελικά εκδόθηκε στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού, από τον υψηλού κύρους αν και όχι ιδιαίτερα γνωστό οίκο London Review of Book. Ο ένας εκ των δύο συγγραφέων, ο Stepthen Walt παραδέχτηκε δημόσια πως η καριέρα του επλήγη από την έκδοση του βιβλίου.
Από τότε έχει δημιουργηθεί ένα μικρό περιθώριο συζήτησης για το θέμα. Ακόμα κι ο αρθρογράφος των New York Times, Thomas Friedman, σθεναρός υποστηρικτής του Ισραήλ, παραδέχτηκε την ύπαρξη του ισραηλινού λόμπι.
Το 2011 περιέγραψε μια παγιωμένη πλην εκπληκτική ιεροτελεστία της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Το Κογκρέσο χαιρετίζει κάθε Ισραηλινό Πρωθυπουργό, που επισκέπτεται τη χώρα, με μεγαλύτερο ενθουσιασμό από τον ίδιο τον Αμερικανό Πρόεδρο.
Ο Friedman σχολίασε: «Θέλω να πιστεύω πως ο Ισραηλινός Πρωθυπουργός, Benjamin Netanyahu, αντιλαμβάνεται πως η ένθερμη υποδοχή, που έλαβε φέτος στο Κογκρέσο δεν είχε να κάνει με την πολιτική του. Η υποδοχή ήταν πληρωμένη από το ισραηλινό λόμπι».
Εκφοβίζοντας το Κογκρέσο
Ο Friedman επέστησε την προσοχή στο δίκτυο των εβραϊκών οργανώσεων και επιτροπών πολιτικής δράσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, όλες τους επιθετικά φιλο-ισραηλινές, που κατά τις εκλογικές περιόδους μπορούν να διοχετεύσουν μεγάλα χρηματικά ποσά υπέρ ή κατά υποψηφίων του Κογκρέσου.
Αυτές οι φιλο-ισραηλινές οργανώσεις δεν ελέγχουν το Κογκρέσο. Έχουν τελειοποιήσει, όμως, τις τεχνικές του πολιτικού εκφοβισμού. Καταλαβαίνουν κι εκμεταλλεύονται το ατελές αμερικανικό σύστημα, που επιτρέπει στα λόμπι και στα χρήματα τους να υπαγορεύουν την ημερήσια διάταξη των περισσότερων Αμερικανών νομοθετών. Τα μέλη του Κογκρέσου ως μονάδες είναι ευάλωτα όχι μόνο στην απώλεια της χρηματοδότησης, αλλά και σε γενναιόδωρα χρηματοδοτούμενους αντιπάλους.
Στην περίπτωση του Donald Trump η αρχή του ακολούθησε-τα-χρήματα δε θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιο ξεκάθαρα συμπεράσματα. Στα πρώιμα στάδια της μάχης του για να λάβει το χρίσμα του Ρεπουμπλικανικού κόμματος ως υποψήφιος για την προεδρία, όταν οι περισσότεροι θεωρούσαν πως δεν έχει καμία ελπίδα και πως χρηματοδοτούσε τον εαυτό του, ήταν σχετικά επικριτικός προς το Ισραήλ.
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται τώρα, δεσμεύτηκε να είναι «ουδέτερος» σε ό,τι αφορά στην αραβο-ισραηλινή σύγκρουση, εξέφρασε αμφιβολίες για το αν είναι λογικό να δίνονται δισεκατομμύρια δολάρια στρατιωτικής βοήθεια κάθε χρόνο στο Ισραήλ, υποστήριξε μια λύση επί τη βάση των δύο κρατών και αρνήθηκε να δεσμευτεί πως θα αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ.
Όλα αυτά ξεχάστηκαν τη στιγμή, που χρειάστηκε μεγαλύτερους χρηματοδότες για την προεκλογική του εκστρατεία. Ο άνθρωπος που κινεί τα νήματα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα είναι ο Sheldon Adelson, δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης καζίνο και πρωταθλητής στην υπερ-εθνικιστική κι αντι-αραβική πολιτική, στην οποία ο Benjamin Netanyahu διαπρέπει. Ο Sheldon Adelson συμπαθεί τόσο τον Benjamin Netanyahu που του αγόρασε μια εφημερίδα, την Israel Hayom, την οποία μετέτρεψε σε μια από τις εφημερίδες με τη μεγαλύτερη καθημερινή κυκλοφορία στο Ισραήλ.[3]
Εν τέλει, ο Sheldon Adelson υποστήριξε την προεκλογική εκστρατεία του Donald Trump με $35 εκατομμύρια δολάρια. Ήταν η ανάγκη για την υποστήριξη του Sheldon Adelson, που εξασφάλισε τον διορισμό του David Friedman -ενός μακροχρόνιου ευεργέτη των παράνομων εβραϊκών εποικισμών στη Δυτική Όχθη- στη μη κομματική θέση του Αμερικανού Πρέσβη στο Ισραήλ από τον Donald Trump. Και ήταν ο Sheldon Adelson, που παρευρίσκετο μεταξύ των υψηλών καλεσμένων στα εγκαίνια της αμερικανικής πρεσβείας την Ιερουσαλήμ.
Το αντι-σημιτικό παραμύθι
Αυτοί που κατηγορούν για αντι-σημιτισμό όσους αναφέρονται στο ζήτημα του ισραηλινού λόμπι είτε παρεξηγούν, είτε εσκεμμένα παρερμηνεύουν τι διακυβεύεται.
Κανείς εκτός από τους εύκολα αναγνωρίσιμους πολέμιους των Εβραίων δεν ανανεώνει τα περασμένων αιώνων Πρωτόκολλα των Πρεσβύτερων της Σιών, μια διαβόητη πλαστογραφία από υποστηρικτές του Τσάρου, που υποτίθεται πως αποδεικνύει πως «οι Εβραίοι» επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία μέσω του ελέγχου των τραπεζών και των ΜΜΕ.
Καταρχάς, το επιχείρημα της ύπαρξης ενός ισραηλινού λόμπι δεν ανάγεται στους Εβραίους. Πρόκειται για ένα κράτος, το Ισραήλ, και την υπερμεγέθη επιρροή του στην πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών.
Άλλες χώρες ή ομάδες Αμερικανών πολιτών προσπαθούν να ασκήσουν τέτοια επιρροή μέσω παρόμοιων λόμπι ή τεχνασμάτων.
Κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί πως υπάρχει ένα κουβανέζικο λόμπι, που συνέβαλε στο να επηρεαστεί η αμερικανική πολιτική και να επιδιώξουν οι Ηνωμένες Πολιτείες να απομακρύνουν τον επαναστάτη ηγέτη Fidel Castro. Κι οι περισσότεροι Αμερικανοί νομοθέτες σήμερα βγάζουν αφρούς εξαιτίας όσων αντιλαμβάνονται ως ρωσικές προσπάθειες να επηρεαστεί η αμερικανική πολιτική προς όφελος της Μόσχας.
Γιατί με το Ισραήλ να είναι διαφορετικά; Η ερώτηση δεν είναι αν το λόμπι υπάρχει ή όχι, αλλά γιατί το αμερικανικό πολιτικό σύστημα δεν κάνει τίποτα για να προστατέψει τον εαυτό του από την επιρροή του.
Αν το αόρατο χέρι του Ρώσου Προέδρου, Vladimir Putin, συνιστά τέτοια απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί να μην ισχύει το ίδιο και για το Ισραήλ;
Πέντε λόμπι σε ένα
Ωστόσο, αντί να αποκαλύψουν και να αντιμετωπίσουν το ισραηλινό λόμπι, οι Αμερικανοί Πρόεδροι συνήθως υποκλίνονται στη βούλησή του. Αυτό ήταν προφανές όταν για παράδειγμα ο Barack Obama υποχώρησε στη μάχη του με τον Benjamin Netanyahu για τον περιορισμό των παράνομων εβραϊκών εποικισμών στη Δυτική Όχθη.
Αλλά, υπό τον Donald Trump, το ισραηλινό λόμπι ασκεί ασυναγώνιστη επιρροή, επειδή είναι περισσότερα από απλώς ένα λόμπι. Είναι μια Λερναία Ύδρα με πέντε κεφάλια, ισάξια με εκείνη της ελληνικής μυθολογίας, και μόνο ένα από τα κεφάλια της συνδέεται άμεσα με το Ισραήλ ή την οργανωμένη εβραϊκή αμερικανική κοινότητα
Στην πραγματικότητα, η ισχύς του λόμπι δεν πηγάζει κυρίως από το Ισραήλ. Από την ανάληψη της προεδρίας από τον Donald Trump, το ισραηλινό λόμπι κατάφερε να ενσωματώσει και να κινητοποιήσει τέσσερα ακόμα ισχυρά λόμπι σε έναν ανεπανάληπτο μέχρι τώρα βαθμό. Πρόκειται για τα λόμπι των Χριστιανών Ευαγγελιστών, των εναλλακτικών δεξιών, της στρατιωτικής βιομηχανίας και της Σαουδικής Αραβίας.
Εσωτερικά, η εκλογική νίκη του Donald Trump εξαρτήθηκε από την ικανότητα του να συσπειρώσει γύρω του δυο ομάδες που είναι βαθιά αφοσιωμένες στο Ισραήλ ακόμα κι αν είναι σε μεγάλο βαθμό αδιάφορες ή ενεργά εχθρικές με τους Εβραίους, που κατοικούν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι ηγέτες της αμερικανικής εναλλακτικής δεξιάς (alt-right) -ενός χαλαρού συνασπισμού λευκών ρατσιστών και νέο-ναζί- είναι γοητευμένοι με το Ισραήλ αν και τυπικά αντιπαθούν τους Εβραίους. Το συναίσθημα έχει αποδοθεί περιληπτικά από έναν εκ των ηγετών της αμερικανικής εναλλακτικής δεξιάς, τον Richard Spencer, ο οποίος αυτό-προσδιορίζεται ως «λευκός Σιωνιστής».
Εν ολίγοις, η εναλλακτική δεξιά λατρεύει το Ισραήλ γιατί έχει διατηρήσει ένα από χρόνια κακόφημο μοντέλο κράτους-φρουρίου που παραμένει εχθρικό προς τις ξένες προς αυτό εθνότητες. Επιθυμούν οι Ηνωμένες Πολιτείες να είναι αποκλειστικές για μια κατά φαντασία «λευκή κοινότητα», όπως το Ισραήλ προσδιορίζει τον εαυτό του ως τον εκπρόσωπο μιας αποκλειστικής εβραϊκής κοινότητας.
Η εξάρτηση του Donald Trump από τις ψήφους της εναλλακτικής δεξιάς υπογραμμίστηκε από τους πρώιμους διορισμούς στην κυβέρνηση του εξεχουσών προσωπικοτήτων του ρατσιστικού κινήματος, οι οποίοι συμπεριλαμβάνουν τους Steve Bannon, Stephen Miller, Michael Flynn, Julia Hahn και Sebastian Gorka.
Εκπληρώνοντας τη Θεία Προφητεία
Πιο σημαντικός υπήρξε ο ρόλος των Ευαγγελικών. Αυτός είναι ο λόγος που ο Mike Pence, ένθερμος Χριστιανός, επιλέχτηκε για Αντιπρόεδρος. Η ομάδα του Donald Trump κατάλαβε πως θα εξασφαλίζονταν οι ψήφοι δεκάδων εκατομμυρίων Αμερικανών, αν ο Donald Trump ενέδιδε στις προκαταλήψεις τους.
Κι ευτυχώς για τον Netanyahu η πιο ενθουσιώδης προκατάληψή τους είναι η φανατική υποστήριξη του Ισραήλ – και όχι μόνο για το Ισραήλ εντός των διεθνών αναγνωρισμένων του συνόρων, αλλά για το Μεγάλο Ισραήλ, το οποίο περιλαμβάνει δεκάδες παράνομους εβραϊκούς εποικισμούς, που οικοδομήθηκαν σε παλαιστινιακή γη.
Οι Χριστιανοί Σιωνιστές πιστεύουν πως οι Εβραίοι πρέπει να βρεθούν στη βιβλική τους πατρίδα για εκπληρώσουν τη Θεία Προφητεία και να συμβάλλουν στον ερχομό του Μεσσία.
Για χάρη αυτών των Χριστιανών Σιωνιστών μετακίνησε κατά κύριο λόγο ο Donald Trump την αμερικανική πρεσβεία στην Ιερουσαλήμ. Και για αυτό δυο Ευαγγελικοί πάστορες με ιστορικό αντι-σημιτικών δηλώσεων, οι John Hagee και Robert Jeffress, προσκλήθηκαν για να δώσουν την ευλογία τους κατά την τελετή των εγκαινίων.
Το χρέος του Donald Trump προς τους Ευαγγελικούς είναι ένας λόγος ανησυχίας για τις πολιτικές του στη Μέση Ανατολή. Οι Χριστιανοί Σιωνιστές δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον για την ισότητα, τη δικαιοσύνη ή το διεθνές δίκαιο. Είναι, μάλλον, έτοιμοι να αναζωπυρώσουν τις εντάσεις στη Μέση Ανατολή ακόμα και να προκαλέσουν τον Αρμαγεδδώνα, αν θεωρήσουν πως μπορεί να είναι επωφελές για το Ισραήλ και την περαιτέρω εκπλήρωση της Θείας Προφητείας.
Η προειδοποίηση του Eisenhower
Το σύμπλεγμα της στρατιωτικής βιομηχανίας έχει ασκήσει μακροβιότερη -αν και πιο συγκαλυμμένη επιρροή- στην αμερικανική πολιτική. Ένας πρώην στρατηγός του αμερικανικού στρατού και μετέπειτα Πρόεδρος, ο Dwight Eisenhower, είχε προειδοποιήσει ήδη από το 1961 για την απειλή που ελλοχεύει από έναν αυξανόμενα κυρίαρχο επιχειρηματικό τομέα, που επωφελείται οικονομικά από τις στρατιωτικές συγκρούσεις.
Από τότε η επιρροή αυτών των εταιρειών έχει αυξηθεί κι επεκταθεί ακριβώς με τον τρόπο που ο Eisenhower φοβόταν. Κι αυτό έχει μόνο βοηθήσει το Ισραήλ.
Η ενθάρρυνση του Ισραήλ για αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής δημιούργησε νέες απειλές για τις Ηνωμένες Πολιτείες -διαμαρτυρίες, μεταναστευτικές ροές, τρομοκρατία- για τις οποίες το Ισραήλ πρότεινε έτοιμες λύσεις.
Στις αρχές του 1980, ο Noam Chomsky, ο αντιφρονούντας Αμερικάνος διανοούμενος, σχολίασε στο βιβλίο του “The Fateful Triangle” πως το Ισραήλ κι οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν διαφορετικές αντιλήψεις για τη Μέση Ανατολή.
Τότε, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν αυτό που ο Chomsky χαρακτήριζε “status quo power”, δηλαδή ενδιαφέρονταν κυρίως για τη διατήρηση της υφιστάμενης περιφερειακής κατάστασης. Αντιθέτως, το Ισραήλ ήταν αφοσιωμένο στην στρατηγική αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής, τη βαλκανιοποίησή της, προκειμένου να διευρύνει την ηγεμονία του επί των εχθρικών, κι εσωτερικά διαιρεμένων γειτονικών κρατών.
Σήμερα, είναι προφανές ποιο όραμα για τη Μέση Ανατολή έχει επικρατήσει. Οι αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες άσκησαν πίεση -κι επωφελήθηκαν εξαιρετικά- από τον ατελείωτο και παγκόσμιο «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας», που απαιτεί τα πανάκριβα πλην θανατηφόρα παιχνίδια τους. Η Δύση κατάφερε να προωθήσει τους επιθετικούς πολέμους της εναντίον κυρίαρχων κρατών ως «ανθρωπιστικούς».
Τα οφέλη για τις στρατιωτικές βιομηχανίες μπορούν να υπολογιστούν εξετάζοντας τα συνεχώς αυξανόμενα κέρδη μεγάλων αμερικανικών εταιρειών κατασκευής οπλικών συστημάτων όπως η Lockheed Martin και η Raytheon κατά την τελευταία δεκαετία.
Η καλλιέργεια του φόβου
Το Ισραήλ δεν έχει επωφεληθεί μόνο από την επιβολή κυρώσεων και την αποδιοργάνωση περιφερειακών αντιπάλων όπως η Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, αλλά έχει εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για να καταστήσει εαυτόν απαραίτητο εταίρο για αυτές τις πολεμικές βιομηχανίες.
Για παράδειγμα, έχει αποτελέσει τον ακρογωνιαίο λίθο στην ανάπτυξη και στη βελτιστοποίηση νέων τρόπων για την εκμετάλλευση της καλλιέργειας του φόβου, κυρίως τη συνεχώς διευρυνόμενη βιομηχανία «εθνικής ασφάλειας».
Χρησιμοποιώντας τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη για πειραματισμούς, το Ισραήλ έχει ειδικευτεί στην ανάπτυξη συστημάτων παρακολούθησης και βιομετρικών τεχνολογιών, θανατηφόρων και μη μεθόδων διαχείρισης μαζών, περίπλοκων συστημάτων κράτησης, ψυχολογικής σκιαγράφησης εξουσιαζόμενων πληθυσμών και εξαιρετικά αμφίβολων ερμηνειών του διεθνούς δικαίου για την άρση υφιστάμενων περιορισμών για τα εγκλήματα πολέμου και επιθετικών πολέμων.
Αυτό έχει αποδειχτεί ανεκτίμητο για τις στρατιωτικές βιομηχανίες που επιδιώκουν να επωφεληθούν από νέους πολέμους και καθεστώτα κατοχής σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Ταυτόχρονα, η εξειδίκευση του Ισραήλ είναι περιζήτητη κι από τις αμερικανικές ελίτ -πολιτικές και ασφαλείας- που επιθυμούν να ελέγξουν και κατευνάσουν τους ανήσυχους εγχώριους πληθυσμούς.
Η ενθάρρυνση του Ισραήλ για αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής δημιούργησε νέες απειλές για τις Ηνωμένες Πολιτείες -διαμαρτυρίες, μεταναστευτικές ροές, τρομοκρατία- για τις οποίες το Ισραήλ πρότεινε έτοιμες λύσεις.
Το Ισραήλ έχει βοηθήσει στον εξορθολογισμό της στρατιωτικοποίησης των αστυνομικών δυνάμεων στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού και παρέχει την απαραίτητη εκπαίδευση. Ακόμα, εισήγαγε σταδιακά στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες δυτικές χώρες τη φυλετική και πολιτική σκιαγράφηση προφίλ που χρησιμοποιείται από καιρό στο Ισραήλ.
Για αυτόν τον λόγο ο Ισραηλινός ακαδημαϊκός, Jeff Halper, προειδοποίησε για τον κίνδυνο του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας» να μας μετατρέψει όλους σε Παλαιστίνιους.
Συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία
Ίσως η πιο σημαντική ώθηση στην επιρροή του Ισραήλ στην Ουάσινγκτον ήταν η νεοπαγής και μετά βίας συγκαλυμμένη συμμαχία με τη Σαουδική Αραβία.
Για δεκαετίες το λόμπι του πετρελαίου στις Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνταν το αντίβαρο στο ισραηλινό λόμπι. Κι αυτό οι υποστηρικτές του Ισραήλ παραδοσιακά διέσυραν το State Department, το οποίο θεωρούνταν αραβικό φυλάκιο.
Όχι πλέον. Ο Donald Trump, πάντα επιχειρηματίας, καλλιέργησε ακόμα ισχυρότερους δεσμούς με τη Σαουδική Αραβία ελπίζοντας πως οι πωλήσεις όπλων και τεχνολογίας θα αναζωογονήσουν την αμερικανική οικονομία και την πολιτική του τύχη.
Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του διαδόχου του σαουδαραβικού θρόνου, Mohammed bin Salman, στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Μάρτιο, ο Donald Trump δήλωσε: «η Σαουδική Αραβία είναι ένα πολύ πλούσιο έθνος και καλώς εχόντων των πραγμάτων θα δώσει λίγο από αυτόν τον πλούτο στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη μορφή νέων θέσεων εργασίας, με τη μορφή αγορών των καλύτερων στρατιωτικών εξοπλισμών στον κόσμο».
Αλλά οι στενότεροι δεσμοί της Ουάσινγκτον με τους Σαουδάραβες είναι περισσότερο όφελος, παρά ζημία για το Ισραήλ. Οι δύο χώρες έχουν βρει κοινό τόπο στην πυρετώδη αντίστασή στους στο Ιράν -και τους σιίτες συμμάχους του στη Συρία και στο Λίβανο- και στην αποφασιστικότητά τους να αποτρέψουν από το να κερδίσουν περισσότερη επιρροή στην ευρύτερη περιοχή.
Το Ισραήλ επιθυμεί μια στρατιωτική ηγεμονία στη Μέση Ανατολή, που θα μπορούσε να υπονομεύσει το Ιράν, ενώ το Ριάντ χρειάζεται μια ιδεολογική και οικονομική ηγεμονία, που μπορεί να διαταράξει το Ιράν.
Κι οι Παλαιστίνιοι -το μοναδικό ζήτημα που επισήμως συνεχίζει να διχάζει Ισραήλ και Σαουδική Αραβία- θεωρείται όλο και περισσότερο από τον Mohammed bin Salman ως πιόνι στο σκάκι, που είναι πρόθυμος να θυσιάσει με αντάλλαγμα την καταστροφή του Ιράν.
Ο Donald Trump έσκισε την πυρηνική συμφωνία του Barack Obama με το Ιράν με τέτοια προκλητική εγκατάλειψη, επειδή το απαίτησαν από κοινού οι δύο σύμμαχοί του στη Μέση Ανατολή.
Και σύμφωνα με τις ενδείξεις μπορεί και χειρότερα -ακόμα και να επιτεθεί στο Ιράν- αν η πίεση από το Ισραήλ και τη Σαουδική Αραβία φτάσει σε ένα κρίσιμο βαθμό.
Ώρα για λίγη ταπεινότητα
Όλα αυτά τα διαφορετικά λόμπι έχουν ασκήσει σημαντική επιρροή στην Ουάσινγκτον, αλλά παρέμεναν σε μεγάλο βαθμό διακριτά. Τα τελευταία χρόνια, τα συμφέροντά τους αλληλεπικαλύπτονται σημαντικά, κάνοντας την ισραηλινή επιρροή στην αμερικανική επιρροή ακλόνητη.
Υπό τον Donald Trump, οι ημερήσιες διατάξεις τους έχουν ευθυγραμμιστεί στον βαθμό, που αυτό το πολυκέφαλο λόμπι έχει εγκλωβίσει την προεδρία στα ζητήματα που το αφορούν περισσότερο.
Το Ισραήλ κάνει ό,τι θέλει. Αλλά η ύβρις είναι ένα λάθος για το οποίο μας έχουν προειδοποιήσει ήδη από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων.
Αυτό δε σημαίνει πως το ισραηλινό λόμπι δε θα αντιμετωπίσει μελλοντικές προκλήσεις. Άλλες τάσεις αναδύονται ως αντίδραση στην απεριόριστη επιρροή του ισραηλινού λόμπι, συμπεριλαμβανομένων προοδευτικών φωνών στην αμερικανική πολιτική σκηνή, που για πρώτη φορά σπάζουν τη μακροχρόνια δικομματική φύση της συζήτησης για το Ισραήλ.
Η απροσδόκητη ανάδυση του Bernie Sanders στον αγώνα για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος για την προεδρία, η ενίσχυση του διεθνούς κινήματος μποϊκοτάζ, από-επένδυσης και κυρώσεων[4],η κλιμακούμενη αποξένωση των νέων Αμερικανών Εβραίων από το Ισραήλ και η μεγαλύτερη έκθεση της αμερικανικής κοινής γνώμης στα εγκλήματα του Ισραήλ μέσω των κοινωνικών δικτύων είναι σημάδια τάσεων, τα οποία δύσκολα θα αντιμετωπίσει ή θα αντιστρέψει το Ισραήλ.
Ναι, το Ισραήλ κάνει ό,τι θέλει. Αλλά η ύβρις είναι ένα λάθος για το οποίο μας έχουν προειδοποιήσει ήδη από την εποχή των αρχαίων Ελλήνων. Το Ισραήλ ίσως χρειαστεί να μάθει λίγη ταπεινότητα με τον δύσκολο τρόπο.
Απόδοση – επιμέλεια κειμένου: Μάριος Ανέστης Καϊτάζης
Υποσημειώσεις:
[1] Η Nabka (Καταστροφή) συμπίπτει ημερολογιακά με την επομένη της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ.
[2] Συμφωνίες του Όσλο (Oslo Accords). Υπογραφήκαν το 1993 μεταξύ του Ισραηλινού Πρωθυπουργού, Yitzak Rabin, και του Παλαιστίνιου ηγέτη, Yasser Arafat, και προέβλεπαν τη σταδιακή ίδρυση ενός παλαιστινιακού κράτους.
[3] Η Israel Hayom, η εφημερίδα του Sheldon Adelson διανέμεται δωρεάν στο Ισραήλ και θεωρείται η πλέον φιλοκυβερνητική.
[4] boycott, divestment and sanctions (BDS) movement
Αρχική δημοσίευση: Cook, J. (2018) “Under Trump, the Israel lobby is a Hydra with many heads”, Middle East Eye, Ιούνιος 2018. Διαθέσιμο στο: https://www.middleeasteye.net/columns/under-trump-israel-lobby-has-grown-many-headed-hydra-1970608671 (Ανακτήθηκε 20 Οκτωβρίου 2018)
Αρχική δημοσίευση φωτογραφίας: https://sputniknews.com/us/201603191036556599-aipac-loses-grip-us/ (AP Photo / Pablo Martinez Monsivais)
*Δήλωση αποποίησης πνευματικών δικαιωμάτων της φωτογραφίας βάσει του άρθρου 25 «χρήση για λόγους ενημέρωσης» του Ν. 2121/1993 περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων
Analyze That Online 